Krótko o mieście i dzielnicy

Dynamiczna rozbudowa dzielnicy Zacharzew i związany z tym szybki przyrost ludności spowodowały, że w 1957 roku podjęto decyzję o budowie nowej szkoły. W tym momencie rozpoczęła się historia Szkoły Podstawowej nr 7, która splotła się z historią dzielnicy i miasta. Ostrów Wielkopolski leży w południowej części Wielkopolski na Wysoczyźnie Kaliskiej przy rzece Ołobok. Pierwotnie było to miejsce na kępie otoczonej wodami i bagnami. Stąd też wzięła się nazwa miasta, gdyż "ostrów" oznacza wyspę wśród wód. Dzieje Ostrowa były burzliwe i obfitowały w dramatyczne wydarzenia. Pierwsze wiadomości o nim pojawiły się na początku XV wieku. W drugiej połowie XVII wieku osada upadła, a na początku XVIII wieku utraciła prawa miejskie. W kilka lat później doszło jednak do ponownej lokacji i odtąd zaczął się nieustanny rozwój miasta, chociaż przeżywało ono wraz z całym krajem trudne lata: utratę niepodległości, walki o wolność, wreszcie i okupację hitlerowską. Zmienne losy przeżywał również Ostrów w okresie Polski Ludowej. Wzlotów i upadków doświadcza i w czasach współczesnych, zapisując nowy rozdział w swych dziejach od roku 1989.
W długiej historii Ostrowa przekraczającej już 600 lat, terytorium i granice miasta prawie nie ulegały zmianom. Zajmowało ono stosunkowo niewielki obszar. Wśród większych miast Wielkopolski Ostrów wyróżniał się wyraźnie zwartą zabudową. Sytuacja zaczęła się zmieniać dopiero w początkach XX w. Miasto nieśmiało zaczęło wkraczać na peryferie. Powstawały tzw. przedmieścia, które odznaczały się luźną zabudową dworkową i willową. Od strony zachodniej miasta zaczęła rysować się dzielnica nazywana,"parcelami zacharzewskimi". Były to tereny należące do rodu Radziwiłłów, bo i Ostrów był własnością tego rodu. Jednak prawdziwy rozwój tych terenów nastąpił dopiero po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, kiedy to miasto pod oficjaln nazwą Ostrów Wielkopolski, zaczęło się szybko rozwijać. Prawdziwy rozkwit zacharzewskich parceli nastąpił od roku 1934. Wtedy to do miasta przyłączono okoliczne gminy wiejskie i od tej chwili ,"nasze" parcele oficjalnie stały się terytorialną częścią Ostrowa. W 20 - leciu międzywojennym zaczął się dynamiczny rozwój dzielnicy. Coraz więcej mieszkańców Ostrowa i wsi Zacharzew nabywało od Radziwiłłów działki, czyli tzw. parcele pod budowę. Wśród kupujących przeważali pracownicy kolei, która świetnie się wtedy rozwijała, a to gwarantowało stabilizację rodzinom i stały rozwój miastu. Szybko więc postępowała rozbudowa dzielnicy. Głównie powstawały domki jednorodzinne z rozległymi ogrodami. Wytyczano też nowe ulice, których nazewnictwo nawiązywało do tradycji niepodległościowych. Wybuch II wojny światowej przerwał rozkwit naszej dzielnicy. Jednak po roku 1945 zaczęła ona znowu rozkwitać. W latach 50-tych i 60-tych XX wieku, to właśnie zachodnia część Ostrowa rozwijała się najdynamiczniej. Sieć ulic, które wytyczono już przed II wojną, teraz się powiększała i dzielnica ostatecznie ukształtowała się od obecnej ulicy Odolanowskiej na południu, po ulicę Radłowską i Ołobok na północy. Dzielnica Zacharzew usadowiła się więc, jak przystało na kolejowe miasto, między liniami kolejowymi: na północ w kierunku Krotoszyna i na zachód w kierunku Pleszewa. Tak więc zachodnia część miasta, zwana w przeszłości,"parcelami zacharzewskimi", stanowi wraz ze śródmieściem najstarsze tereny Ostrowa Wielkopolskiego.